Obraz Matki Bożej Chłopickiej posiada cechy dzieł siedemnastowiecznych, oczywiste jest nawiązanie do sztuki wschodniej. W 1760 r. został oficjalnie uznany za cudowny.
W 1992 r. oryginał wraz z sukienką i wotami skradziono z sanktuarium. Kopię namalował Edward Polit, artysta z Rzeszowa. 30 czerwca 1995 r. abp Józef Michalik, metropolita przemyski poświęcił reprodukcję obrazu.
Kult sanktuaryjny
Kult Matki Najświętszej trwa w Chłopicach od końca wieku XV. Związana z nim niezwykła legenda ludowa opowiada o greckim kupcu, Mikołaju Korniaktosie. Niezwykłe zdarzenie miało miejsce około 1490 r. Człowiek ten jechał na słynny wówczas targ do Jarosławia, gdyż był handlarzem końmi. Kiedy przejeżdżał obok chłopickiego lasu, konie zerwały się i uciekły. Właściciel znalazł je w pozycji klęczącej oddające pokłon przed leśną gruszą. Sam zobaczył na wierzchołku drzewa jaśniejący wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Obiecał, że sprowadzi się tutaj wraz z rodziną, wystawi kaplicę i zostanie pustelnikiem. Podobno dotrzymał przyrzeczenia. W kaplicy pień gruszy pozostał w ołtarzu, a na wierzchołku korony umieszczono malowidło według objawienia Korniaktosa. Pierwsze wzmianki o szerzącym się kulcie wizerunku pochodzą z 1506 r. Na zewnątrz znajduje się kopiec ku pamięci poległych ofiar z 1918-1920 r. Tutaj można też zobaczyć kamienną tablicę upamiętniającą pobyt w Chłopicach Jana III Sobieskiego podczas powrotu z odsieczy pod Wiedniem. Prawdopodobnie żona króla, Marysieńka, ufundowała piękne ołtarze w świątyni.
Kult maryjny w Chłopicach ma obecnie głównie lokalny charakter. W różnych okresach odmienne było jego nasilenie. W lesie przy sanktuarium powstała droga krzyżowa. Obok kościoła stoi grota, służąca zarówno do modlitwy, jak i odpoczynku. Na placu oprócz ołtarza polowego uwagę zwraca pieta. Uroczysty odpust przypada w pierwszą niedzielę po 2 lipca (Nawiedzenie NMP) i w święto Matki Bożej Pocieszeszenia