Historia powstania parafii

            Różne podania mówią, że na przestrzeni wieków w Chłopicach znajdowało się kilka kościołów w różnych miejscach. Pierwszy kościół – jak głosi legenda – zatonął. Do dziś na jego miejscu, znajduje się nie niezamarzające zimą źródło. To miejsce znajdujące się w centrum wioski nosi nazwę „kościsko” lub „kościelisko”. Innym miejscem, gdzie znajduje się obecny kościół, jest las położony na górze w rejonie zwanym „sośniną”. Jest to jeden z najwyżej położonych punktów w okolicy (244,7 m). Zanim wybudowano obecną świątynię, stała tam mała kapliczka, którą, jak głosi legenda, wybudował Mikołaj Korniaktos – Grek z Krety, jako wotum wdzięczności za objawienie Matki Bożej, którego doznał na tym miejscu.

            Kaplica ta została rozbudowana i powiększona w 1684, kiedy to wdowa po Janie Zamojskim, Maria Kazimiera zwana „Marysieńką” powtórnie wyszła za mąż za Jana III Sobieskiego. Ziemie, na których leżały Chłopice przeszły pod władanie rodziny królewskiej. Legenda mówi, że król Jan często przebywał w tych okolicach i chętnie modlił się również w tej drewnianej kapliczce. Jak wskazuje tablica pamiątkowa wmurowana obok kościoła po zwycięstwie odniesionym w wojnie z Turkami pod Wiedniem w 1683 roku, król przyjechał na odpoczynek do Wysocka, gdzie miał swoją rezydencję. Modlił się przed obrazem Matki Bożej Chłopickiej dziękując za zwycięstwo. Postanowił, że z wdzięczności za pomoc i opiekę Panienki Przenajświętszej, w miejscu starej pustelni wybuduje nową kaplicę. W ten sposób powstała nowa, większa świątynia, której wielem elementów konstrukcyjnych zachowało się do dnia dzisiejszego.

           W 1731 roku Jan Ostrowski dokonał kolejnej fundacji, ale to dopiero następna właścicielka Chłopic Zofia Rzymowska nadała kościołowi i jego wnętrzu, wygląd zachowany w niezmienionej formie do naszych czasów. Świątynia ta była konsekrowana w 1763 roku przez biskupa unickiego Atanazego Szeptyckiego dla istniejącej tutaj parafii unickiej. Ojciec Święty Pius VI ustanowił 8 kwietnia 1781 breve, udzielające odpustu zupełnego w dzień Wniebowzięcia Najświętszej Panny w Chłopicach łaskami słynących, pod zwykłymi warunkami. Breve to zostało wysłane z Rzymu na ręce ks. bp. Maksyma Ryłły, administratora ówczesnej diecezji przemyskiej grecko-katolickiej i umieszczone w kościele chłopickim, z datą 5 maja 1782 roku. Wówczas już w Chłopicach istniało duszpasterstwo rzymskokatolickie, w którym posługiwali kapelani z Jarosławia.

            Cesarz Józef II wydał (w grudniu 1788 roku) dekret, na mocy, którego ostatecznie skasowano parafię unicką, zaś kościół w Chłopicach stał się świątynią parafii rzymskokatolickiej: „Ówczesna cerkiew, wraz z budynkami plebańskimi, w skutek rozporządzenia z 23 grudnia 1788 roku hr. Brygido, gubernatora Galicji, odebraną została od ostatniego ruskiego proboszcza tamtejszego ks. Daniela Zatwarnickiego i oddaną nowo mianowanemu kapelanowi łacińskiemu”.

            Już wcześniej, bo w roku 1786 parafię unicką w Chłopicach przeniesiono do Boratyna, gdyż ja czytamy w ww. dokumencie cesarskim: „Sami unici musieli ustąpić z Chłopic, bo było ich tu bardzo mało”. Na pamiątkę, że był to kiedyś kościół grekokatolicki do dziś dnia jeden odpust odprawiany jest dnia 28 sierpnia, to jest na tzw. „Ruskie Wniebowzięcie” czyli święto „Uśpienia Matki Boskiej”, w myśl dekretu św. Kongregacyi Rozkrzewiania Wiary z 1914 roku.

            Przy kościele stoi kaplica – dzwonnica, powstała podczas rozbudowy kościoła w połowie XVIII wieku Stanowi ona szczególnie cenne świadectwo chłopickich cudów, dokumentowanych przez lata polichromią na ścianach wewnętrznych z ofiar pielgrzymów. W 1877 roku kaplicę powiększono, a pod nowo dobudowaną częścią umieszczono kryptę grobową Koziebrodzkich i Lisowieckich. W tym czasie na placu przy kaplicy została wybudowana nowa, murowana dzwonnica.

            Początkowo parafia w Chłopicach należała do dekanatu pruchnickiego, natomiast do dekanatu jarosławskiego została przeniesiona 14 lutego 1950 roku. Kronika parafialną podaje, że Chłopicka parafia bardzo dobrze wyszła na tej zmianie, z racji swego położenia bliżej Jarosławia.

PROBOSZCZOWIE W CHŁOPICACH

  1. Od powstania parafii do roku 1786 – kapelani jarosławscy
  2. Ks. Franciszek Kubitowski (1786 – 1791),
  3. Ks. Szymon Kehman (1791 – 1795),
  4. Ks. Klemens Szorell (1795 – 1797),
  5. Ks. Spiridin Wilczyński (1797 – 1828),
  6. ks. Józef Kwiatkowski (1831 – 1839),
  7. Ks. Adam Cielecki (1839 – 1840),
  8. Ks. Kanonik Andrzej Klemens Sołtysik (1841 – 1868),
  9. Ks. Prał.Wojciech Michna (1875 – 1893),
  10. Ks. Jędrzej Jarosz (1893 – 1900),
  11. Ks. Tomasz Szurek (1900 – 1909),
  12. Ks. Bronisław Michałowski (1909 – 1910),
  13. Ks. Kan. Jan Jakubowski (1910 – 1945),
  14. Ks. Franciszek Kmiotek (1945 – 1969),
  15. Ks. Józef Krzywda (1969 – 1975),
  16. Ks. Dominik Sołtys (1975 – 1991),
  17. Ks. Marek Gajda (1991 – 2004),
  18. Ks. Jacek Książek (od 2004) roku.